ഞാന്‍ ഏകനാണ് . ...
വെള്ളം കെട്ടി നിര്‍ത്തിയ
ഈ ചില്ലുപെട്ടിയാണ് എന്റെ കൊട്ടാരം
ഇവിടെ ഞാനെ രാജ.. ഞാന്‍ തന്നെ മന്ത്രിയും..
എനിക്കിവിടെ ബന്ധുവില്ല... ശത്രുവുമില്ല....
ഞാനെങ്ങനെ ഇവിടെ എത്തിപെട്ടു
എന്നതില്‍ എനിക്കൊരു നിശ്ചയവുമില്ല..
എന്റെ ഏകാന്ദത മനുഷ്യന്റെ നന്മയാനെന്നു
മൂഡന്‍ വിളിച്ചു പറയുന്നു വിവരമില്ലാതെ....
തീറ്റകള്‍ കാണിച്ചവനെന്നെ മാടി വിളിക്കും
ഞാനത് കണ്ടു ഓടി ചെല്ലും.... എന്‍ കൊട്ടാര
ചുമര് കൊണ്ടെന്റെ ചുണ്ടുകള്‍ മുറിയും
എന്നെ പറ്റിചെന്നോര്ത്തവന്‍
ആര്‍ത്താര്‍ത്തു ചിരിക്കും....
വേദനകൊണ്ടെന്റെ കണ്ണുകള്‍ നിറയും
വെള്ളതിലാണല്ലോ എന്‍ താമസം
എന്‍ കണ്ണ് നീരാരുണ്ട് കാണാന്‍ ...?
ബാല്യം എന്‍ ഓര്‍മയില്‍ നിന്നും
മാഞ്ഞു തുടങ്ങി...
കടവില്‍ അമ്മയുമൊത്ത്
കളിച്ചു നടന്നതും....
കൂടപിറപ്പുകള്‍ക്കൊപ്പം
നീന്തി തുടിച്ചതും....
എല്ലാം എല്ലാം എന്‍ ഓര്‍മയില്‍ നിന്നും
തേഞ്ഞു തുടങ്ങി....
എന്റെ ജീവിതം ഈ ചില്ല് കൂട്ടില്‍
കരിഞ്ഞോടുങ്ങി....
ഇനി ഈ ജന്മം എനിക്കില്ലെന്‍ ബാല്യം...!
ഇനി ഈ ജന്മം എനിക്കില്ലെന്‍ ബാല്യം...!
***********************************
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ